Yazıçı Çingiz Abdullayev millətçilərə nifrət elədiyini, öz xalqını sevməyənləri isə anlamadığını deyir. Yəni onun məntiqinə görə, millətçilər öz xalqını sevməyənlərdən daha təhlükəlidirlər. Şübhəsiz, cənab Abdullayev öz fikirlərini, duyğularını istədiyi şəkildə dilə gətirə bilər. Bu onun haqqıdır. Amma görünür hörmətli Çingiz Abdullayevin Azərbaycan, türk millətçiliyinin mahiyyəti haqqında məlumatı yoxdur. Ya da milli düşüncəyə sarı ədəbiyyat çərçivəsindən yanaşır.
Qənaətimə görə, Çingiz Abdullayevin anlamadığı “öz xalqını sevməyənlər” Rüstəm İbrahimbəyov kimi ermənilərin həsrətini çəkən “bakinets”lərdir. Əyri-üyrü ləhcə ilə, sonunu uzadaraq rus dilində danışmağı üstünlük sayan mutantlar…
Allaha min şükürlər olsun ki, bu gün fərqli mədəniyyətləri, fərqli etnik qrupları və digər bu kimi zənginlikləri ilə birlikdə təpədən dırnağa azərbaycanlı olan Azərbaycanda yaşayırıq!
Allaha min şükürlər olsun ki, Bakı “bakinets”lərin deyil, azərbaycanlıların paytaxtıdır. Və mən bir Azərbaycan millətçisi olaraq bu ölkədə yaşayan, Azərbaycanın istiqlalı, ərazi bütövlüyü uğrunda mücadilə aparan bütün xalqları özüm qədər sevirəm!
Onlar öz canlarını göz qırpmadan Azərbaycan uğrunda fəda etməyə hazır olduqları kimi, mən də öz canımı onları, Azərbaycanın çoxmədəniyyətliliyini qorumaq üçün fəda etməyə hazıram.
Mən qanıyla, canıyla, ruhuyla gerçək bir Azərbaycan millətçisiyəm və belə düşünürəm. Məfkurədaşlarımın da mənim kimi düşündüyü qənaətindəyəm. İndi Çingiz Abdullayev mənə və mənim kimilərə nifrət edirsə etsin. Bundan narahat deyiləm…
Amma bu yanlış düşüncənin bəzi telekanallarda alternativi təqdim edilmədən ictimai rəyə sırınmasından narahatam.
Millətimizin qanına susayan düşmənlə üz-üzə qaldığımız bir zamanda Çingiz Abdullayev kimi qınından çıxıb qınını bəyənməyən, gölgəsini millətindən böyük görən kəslərin Azərbaycan ədəbiyyatının rəmzi kimi təbliğ olunmasından narahatam.
Narahatam… Həm də çox!