Xeyirxah təşəbbüslər hər zaman təqdir olunmalıdır. Amma “xeyirxahlıq”dan öz məqsədi üçün yararlananlar da az deyil. Bu cür adamlar təbiətə, ictimaiyyətə xidmət adı altında öz məkrli məqsədlərini həyata keçirirlər. Bir yeri öz mülkiyyətinə keçirmək üçün ağac əkmək hərəkətləri də bunlardandır və ən klassikidir. Bəzən binaların qarşısında salınan bağ-bağatlar böyük bir ərazini işğal edir, uşaqların oyun sahələrini daraldır.
Yaşadığı binanın qarşısında yalnız özləri üçün şərait yaradanlar qanunsuz özəlləşdirdiyi torpaq sahələrinə kimsəni buraxmadıqları halda, icra strukturları bu qanunsuzluğu aradan qaldırma tədbirlərinə başlayanda isə tamamilə başqa simada ortaya çıxırlar. Rayon rəhbərliyini yaşıllıqları sökdüyünü, insanların istirahət hüquqlarını tapdaladığını iddia edirlər. Amma unudurlar ki, həmin ərazilərin qanunsuz ələ keçirilməsidir əsl ictimai maraqları tapdalamaq. Axı bağ-bağat salınıb yalnız öz istirahətini və ya başqa korperativ maraqlarını təmin edəndə onlarla, yüzlərlə məhəllə sakininin haqqına təcavüz edirlər və dövləti sərt üzünü göstərmək məcburiyyətində qoyurlar.
Sadə insanların özlərini dövlət orqanları yerinə qoyub hansısa əraziləri özününküləşdirməsini hardasa başa düşmək olar. Bəlkə də qanunun tələblərini bilmədiklərindən bu cür səhv addım atıblar. Lakin ölkənin ən savadlı hüquqşünaslığına iddia edən bir insanın eyni hərəkəti etməsi heç cür başa düşülən deyil. Bu, iki halda ortaya çıxa bilər: ya onun savadsızlığından, ya da dələduz niyyətindən.
Aslan İsmayılovun Səbayel rayonunda qanunsuz ələ keçirdiyi əraziləri özününküləşdirmək üçün park salması da bu cür “incə düşünülmüş” fırıldaqlardandır. İcra hakimiyyətinin həmin bağdakı ümumi mənzərəyə xələl gətirən köşkü sökməsinə hüquqşünasın təbiətə qarşı soyqırım rəngi verməsi isə demoqogiyanın son həddidir.
Aslan İsmayılov parkın ortasında salınmış köşkü parka baxan bağbanların təsərrüfat mallarını saxladıqları anbar kimi təqdim edir. Adama deyərlər, ay hüquqşünas adına iddia edən adam, dövlət mülkiyyətinə aid olan yerdə park salıbsan, əcəb edibsən. Allah səndən razı olsun. Həmin parkın tən ortasında quraşdırdığın əndrəbadi köşkün anbar kimi qalıb-qalmasını nə əcəb icra strukturlarının öhdəsinə buraxmaq istəmirsən? Axı, bu dövlətin Ekologiya və Təbii Sərvətlər Nazirliyi adlı qurumu var və bu qurumun nəzdində yaradılmış Yaşıllaşdırma İdarəsi parkların abadlığı ilə məşğul olur. Sən nə haqla onun səlahiyyətlərini mənimsəmə eşqinə düşürsən? Əgər bu qurum öz vəzifə borcunu yerinə yetirmirsə, buyur, müvaqif təşkilatlar qarşısında məsələ qaldır, qurumu öz fəaliyyətini layiqincə yerinə yetirməyə dəvət et. Axı sən nəyi də bilməsən, bu işi yaxşı bacarırsan.
Aslan İsmayılov isə yaxşı bacardığı bu işi yerinə yetirmək əvəzinə, Səbayel icra hakimiyyətini şantaja əl atır. Bəhanəsi isə parkın yaxınlığında tikilmiş restorandır. Bu adam anlamaq istəmir ki, parkın yanında restoran da ola bilər, digər ictimai iaşə obyekti də. Parka gəlib asudə vaxtlarını keçirmək istəyən vətəndaşlarımız yaxınlıqda restoran olmasa, harda oturub qəlyanaltı edə, bir-biriylə ünsiyyət qura bilərlər?
Hüquqşünasa hüquq dərsi vermək niyyətində olmasaq da, xatırlamağı məsləhət bilirəm ki, Azərbaycan mühitində hər bir parkın vazkeçilməz aksesusarı olan restoranların tikilməsinin öz qanuni qaydaları var. Təşəbbüskar bu məqsədlə müvafiq qurumlara müraciət edir, onlardan lazımi icazələri aldıqdan sonra layihələrini həyata keçirir. İnanıram ki, hüquqşünasın barmağını uzadıb göstərdiyi həmin restoranın sahibi də bunu edib. Vətəndaşın tam qanuni obyektini şantaj predmetinə çevirməyi ümumxalq maraqlarından danışanda ağzına çullu dövşan yerləşməyən Aslanın öz vicdanına buraxıram. Məni maraqlandıran isə onun öz yazdığına özünün inanıb-inanmamasıdır.
Axı adi bir həqiqətdir ki, dövlət adı daşıyan bir yerdə “başqası niyə restoran tikir” deyərək, hər kəs özünə park salsa, dünya insan oğluna dar gələr. Xüsusilə, bir ölkənin paytaxtında bu cür layihələr üçün mütləq icra strukturlarından icazə alınmalıdır. Bəlkə həmin ərazidə dövlət əhəmiyyətli yer inşa olunacaq. Hər kəs belini-kürəyini götürüb istədiyi yerdə nəsə inşa etsə, onda dövlət nəyə lazımdır?
Görünür, Aslan İsmayılov məlum səbəblərdən cəngəlliklə paytaxtı səhv salıb. Zarafat bir yana görəsən, o, doğrudanmı özünü cəngəlliklər kralı, Səbail rayonunu isə aslan yuvası hesab edir?
Yeri gəlmişkən, Aslan adı daşıyan bu adam yaxınlıqdakı restoranın əxlaqsız yuvası olduğunu iddia edir. Açığını desəm, onun bu iddiası iki rəqibin bir-birini şantaj etməsinə daha çox bənzəyir. Aslan parçasının üzərində yarpaq kimi əsdiyi kiçik köşk böyük bir restoranla nəyin rəqabətini aparır, görəsən?
Sözsüz ki, bu rəqabət yemək bişirmək yarışından doğa bilməz. Restoran hara, köşk hara? Aslanın sözündən görünürdü ki, yerləşdikləri sahələr də bir-birindən fərqli məkanlardadır. Deməli, “pis qonşuluq” da rəqabətin əsas səbəbi deyil. O halda, bəs, Aslana nərə çəkdirən nədir?
Zənnimcə, bu sualın cavabı Aslan İsmayılovun şantaj arqumentində gizlənib. Kim bilir, bəlkə də Aslan həmin köşkdə elə əxlaqsızlıq yuvası açıb. Onun bir neçə adamı kameralar önünə çıxarıb “bura, doğrudan da, bel-kürək anbarıdır” dedirtməsi isə iz azdırmaq niyyətindən irəli gələ bilər. Axı, atalar misalıdır ki, “yalançının şahidi yanında olar”. Aslan İsmayılovun dar macalda özünə şahid tapa bilməsi də bu ehtimalı artırır. Fikrimcə, hüquq-mühafizə orqanları bu ehtimalı dərindən araşdırmalıdırlar.
Azərbaycanda kommersiya mübahisələrində ilkin mediasiyaya görə xərclər ləğv edilir
Azərbaycanda kommersiya mübahisələrində ilkin mediasiya sessiyası zamanı mediasiya xidmətinin göstərilməsinə görə xərclər ləğv edilir. Elchi.az xəbər verir ki, bu barədə...