Kitab oxumamaq insanda başıboşluq yaradır, başıboşluq isə insanın, xüsusən gənc insanın mənfi təsirlərə düşməsinə gətirib çıxarır. Kimsə deyə bilər ki, bu tendensiya tələbələr arasında da geniş yayılıb, onlar ki, kitab oxuyurlar. İmtahan verib kursdan-kursa keçmək üçün məcburiyyətdən dərslik oxumaq mütaliə anlamına gəlməz. Əmin olun ki, o tələbələrin çoxu universitetə qədər ali məktəbə girməkdən ötrü, ali məktəbdə isə diplom almaq üçün məcburiyyətdən əllərinə kitab götürürlər. Diplom alan kimi olurlar orta statistik yelbeyinlər yığnağının bir parçacığı. Belələri, harada işləyirlər işləsinlər, oğlanlar Topazqulu, qızlar isə Bozbaşxanım olurlar.
Ancaq mütaliə ilə bağlı mübahisəli bir məqam da yaranır. Xaricdən ölkəmizə idxal olunmuş dini cərəyanların təsirinə düşən gənclərin beyinlərinin korlanmasında məhz kitablar böyük rol oynayır. Onlar ki, kitabı məcburiyyətdən yox, könüllü, istəyərək oxuyurlar. Yox, kimsə razılaşmayıb desə ki, hər yazılan və çap edilən kitab sayılmaz, orası mübahisələndirilə bilər. Həmin kitabları yazanlar və oxuyanlar, o nəşrlərdə yazılanları müdafiə və təbliğ edənlər sizinlə nə qədər desəniz, höcətləşərlər ki, onların oxuduqları cəmiyyət və bəşəriyyət üçün daha faydalıdır. Lap elə Suriyada döyüşə gedənlər və getməyə hazırlaşanlar, yaxud onların bir az mötədil hissəsi. Bir çox valideyni danışdırsanız, övladının kitab oxumayıb Topazqulu olmasına, avtobusda formazonluq edən yelbeyin bozbaşxanımlığına daha çox tərəfdar çıxar, nəinki kitab oxuyub “cihadçılıq” etməsinə. Əlbəttə, hər ikisi pisdir, amma seçim qarşısında qalanda, əksəriyyət birincini istəyər. Bəs nə etməli, gənclərə necə yol göstərməli? Zənnimcə, hələlik mümkün olmayacaq. Əvvəlcə daha vacib məsələləri həll etməliyik. Məsələn, şəhid mədəniyyət xadimlərimizin xatirəsini əbədiləşdirmək kimi vacib məsələləri.
Kitab oxumamaq insanda başıboşluq yaradır, başıboşluq isə insanın, xüsusən gənc insanın mənfi təsirlərə düşməsinə gətirib çıxarır. Kimsə deyə bilər ki, bu tendensiya tələbələr arasında da geniş yayılıb, onlar ki, kitab oxuyurlar. İmtahan verib kursdan-kursa keçmək üçün məcburiyyətdən dərslik oxumaq mütaliə anlamına gəlməz. Əmin olun ki, o tələbələrin çoxu universitetə qədər ali məktəbə girməkdən ötrü, ali məktəbdə isə diplom almaq üçün məcburiyyətdən əllərinə kitab götürürlər. Diplom alan kimi olurlar orta statistik yelbeyinlər yığnağının bir parçacığı. Belələri, harada işləyirlər işləsinlər, oğlanlar Topazqulu, qızlar isə Bozbaşxanım olurlar.
Ancaq mütaliə ilə bağlı mübahisəli bir məqam da yaranır. Xaricdən ölkəmizə idxal olunmuş dini cərəyanların təsirinə düşən gənclərin beyinlərinin korlanmasında məhz kitablar böyük rol oynayır. Onlar ki, kitabı məcburiyyətdən yox, könüllü, istəyərək oxuyurlar. Yox, kimsə razılaşmayıb desə ki, hər yazılan və çap edilən kitab sayılmaz, orası mübahisələndirilə bilər. Həmin kitabları yazanlar və oxuyanlar, o nəşrlərdə yazılanları müdafiə və təbliğ edənlər sizinlə nə qədər desəniz, höcətləşərlər ki, onların oxuduqları cəmiyyət və bəşəriyyət üçün daha faydalıdır. Lap elə Suriyada döyüşə gedənlər və getməyə hazırlaşanlar, yaxud onların bir az mötədil hissəsi. Bir çox valideyni danışdırsanız, övladının kitab oxumayıb Topazqulu olmasına, avtobusda formazonluq edən yelbeyin bozbaşxanımlığına daha çox tərəfdar çıxar, nəinki kitab oxuyub “cihadçılıq” etməsinə. Əlbəttə, hər ikisi pisdir, amma seçim qarşısında qalanda, əksəriyyət birincini istəyər. Bəs nə etməli, gənclərə necə yol göstərməli? Zənnimcə, hələlik mümkün olmayacaq. Əvvəlcə daha vacib məsələləri həll etməliyik. Məsələn, şəhid mədəniyyət xadimlərimizin xatirəsini əbədiləşdirmək kimi vacib məsələləri.