Necə ölməmişəm,
necə yaşadım,
bu yerə,
bu günə qədər ömrümü?!
Bir dünya xəyala
qurban vermişəm,
mən yazıq ömrümü,
hədər ömürümü…
İndi qarşısında üzüqarayam,
bir də yaşanmaz ki,
başdan yaşayım.
İçimdə bu qədər
yüklə, əzabla
burdan o yanını necə daşıyım?!
Bircə gün özgədən özümə keçib
yaşaya bilmədim öz həyatımı.
Sağıma boylandım, soluma baxdım,
ayağım altına, yoluma baxdım.
İçimdə dəli bir Qadın gizlədim,
Heç səni yaşaya bilmədim, həyat,
elə kənardanca durub izlədim…
Şəhriyar del Gerani
Telefona zəng gəlir,
baxırsan, o deyil,
açmırsan.
keçirsən mətbəxə
çaya darçın atmırsan
onsuz da o, yoxdur.
mesaj səsi… o deyil
keçirsən hamama
duş alırsan
bilirsən, o gəlməyəcək
və sənin tər qoxan bədəninin
ondan savayı kimsəyə gərəyi yox
deyəsən biryolluq gedib,
amma yenə də diş fırçasını atmağa əlin gəlmir.
yəni Allah var,
amma sən ona inanmırsan…
yenə telefon zəngi
bu dəfə baxmırsan
düşünürsən “bəlkə odur”
amma yenə də baxmırsan
təkrar zəng… baxmırsan
bir də… baxmırsan
bir də… baxmırsan
qorxursan ki,
birdən həqiqətən də o olmaz…