Zülfüqar Hüseynzadə
[email protected]
Bizim Bağdadın kor xəlifələrinin qəbuluna düşmək xoruzu yumurtlatmaq qədər zor bir iş…
Milli Məclisin 6 fevral iclasında “Vətəndaşların müraciətləri haqqında” qanun layihəsinin müzakirəsi zamanı millət vəkili Fazil Mustafanın işlətdiyi bir ifadə “sarı sim”imə necə toxundusa qərara aldım ki, fikir bildirməkdə fayda var.
Vaxt məhdudluğundan aylardı müəllif yazısı ilə çıxış edə bilmirəm. Amma məqamı gəlib ki, ölkənin eybəcər reallıqlarıyla bağlı bir neçə cümlə yazam.
Fazil bəy deyir bu gün nəinki sadə vətəndaş, hətta biz deputatlar nazirlə, onun müavinləriylə görüşmək nədi, heç telefon zənglərinə də cavab ala bilmirik və bu gün deputat üçün ona ünvanlanan xahiş və müraciətin nazirlərə çatdırılması Kamçatkada hərbi xidmət keçmək kimi bir şeydir. Doğrudur, bu qanun layihəsi deputatların ən yaralı yeri olduğundan az qala 50 nəfər çıxışa yazılmışdı və heç kimin gözləmədiyi halda Fəzail Ağamalı da nazirlərin, komitə sədrlərinin rayonlarda əhali ilə görüşlərini ələ salaraq bu qəbulların çox vaxt simvolik xarakter daşıdığını və gözdən pərdə asmaq olduğunu bildirdi. Sabir Rüstəmxanlı da deyir ki, hətta vətəndaşın şikayətinə baxılmasa da onu dinləyən olanda insanlar bir az təsəlli tapırlar, di gəl ki, heç onları adama sayıb dinləyən də yoxdu…
Amma Kamçatka məsələsi şifahi xalq ədəbiyyatımızda yeni nümunə hesab oluna bilər və bu müqayisəyə görə Fazil bəyi təbrik edirəm. Amma mən bu qənaətdəyəm ki, heç Kamçatkada hərbi xidmət keçmək də bizim başabəla nazirlərimizin gül üzünü görmək qədər müşkül ola bilməz. Nəinki Kamçatkada və ya Kuril adalarında, hətta Quantanamoda da məhbəs həyatı yaşamaq mümkündür, amma bizim Bağdadın kor xəlifələrinin qəbuluna düşmək xoruzu yumurtlatmaq qədər zor bir iş…
Niyəsini də aşağı-yuxarı hamı bilir. Çünki bu ölkədə kimsə xalq tərəfindən seçilmir, aşağıdan ən yuxarıyadək bütün seçki prosedurları Fatmanisə qarıyla Məmmədhəsən əminin başını qatmağa hesblanıb. Tərslikdən bu zavallılar da manatın devalvasiyasından bank qapılarında, Lombardlarda qalıblar. Ona görə də yalnız prezident hüzurunda sarılığın udan bu zəmanə qoçuları deputat qarışıq hamıya yuxarıdan aşağı baxır, onlara vaxt ayırmağı özlərinə rəva görmürlər. Nəticədə məmur özbaşınalığı ölkədə elə acınacaqlı həddə çatıb ki, Fazil Mustafa kimi adamın haqlı olaraq tüstüsü təpəsindən çıxır.
Mən yaxın zamanlarda bu rüsvayçılığa əncam çəkiləcəyinə də inanmıram. Çünki söyüd ağacından şəftəli barı gözləməyə dəyməz. Bunların qabına qoyulan odur və olsa-olsa prezidentin sərt xəbərdarlığı vəziyyətdə dönüş yaranmasına səbəb ola bilər. Dərd orasındadır ki, prezident də az qala hər dəfə barmaq silkələyir, amma elə ki, müşavirələrdən suyu süzülə-süzülə çıxırlar, Prezident Administrasiyasının və ya Heydər Əliyev mərkəzinin inzibati binasından çıxar-çıxmaz hamısı dönüb olurlar şir-pələng…
Deputatlar çıxışlarında bunun günahını Oqtay Əsədovun üzərinə fokuslaşdırmaqdan imtina etsələr də jurnalistlərlə söhbətlərində deputalara qarşı nazirlərin belə urvatsız davranışında parlament rəhbərliyini də məzəmmət edirlər ki, Qəmlo demişkən, nazirlərin nazıyla çox oynayır, istəsə, nazirlərin pişiyini divara dırmaşdırar, ayda bir dəfə parlamentə dəvət edib verər deputatların cənginə, döşə ki, döşəyəsən. Amma görünür, belə idarəçilik metodu hələ ki, hakimiyyətin yuxarı eşalonlarında işə yarıyır deyə kimsə özünü pis kişi eləmək istəmir, hamı yola verməklə məşğul olur. Hamını yola verəndə isə vətəndaşın üz tutduğu ünvanların yolu beləcə keçilməz olur…